«امامت و حج» یادداشتی متفاوت از سفر حج (۲)

بخش دوم

(سایر قسمت هارا از اینجا بخوانید)

به قلم دکتر امیر حمزه مهرابی

روحانی کاروان در جلسات توجیهی فرمودند: حجاج وقتی می‌خواهند وارد مسجد الحرام بشوند، مستحب است دعایی را بخوانند که اولین جملۀ آن دعا، «السلام علیک یا رسول‌الله» است،

به زعم من ، شاید بتوان گفت که پیامبر(ص) کلید دار کعبه هستند و باید با سلام بر پیامبر(ص) به درگاه الهی وارد شویم و این نشان دهندۀ مقام رسالت و امامت درمعرفت پیدا کردن به ذات الهی است
حقیقت طواف خانه کعبه به این است که وارد حصن الهی شویم و شرط ورود به حصن الهی پیوند با نبی (ص) وامام(ع) است. و در این زمان ، کامل و تمام بودن حج، به ولایت پذیزی امام زمان(عج) است.
حتی شهر مکه به عنوان ام قرای اسلامی، تنها با وجود «حجت خدا »در آن شرافت پیدا می کند. چنانکه خداوند متعال به مکّه ای سوگند یاد می کند که پیغمبر(ص) در آن باشد. مکّه ای که پیامبر در آن نباشد، جز سنگ و گِل نیست، « لا أُقْسِمُ بِهذَا الْبَلَد وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهذَا الْبَلَد» «سوگند به این شهر، در حالی که تو در این شهر جاى دارى‏»

آری اگر خداوند به مکه سوگند یاد می کند، به پاس احترام پیامبر(ص) و امام(ع) است. اگر کعبه و مسجدالحرام را به عظمت ستود و فرمود: «وَ مَنْ یُرِدْ فیهِ بِإِلْحادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذابٍ أَلیمٍ» «هر کس نسبت به کعبه و حرم اراده و قصد سوء و الحاد کند ما او را به عذاب دردناک گرفتار می کنیم»

اگر ابرهه ، به وسیله ابابیل سرکوب می شود، این همان خشم خدا است. اما افرادی چون ابن زبیر که حسین بن علی و علی بن الحسین ( علیهماالسلام) را تنها گذاشت و به یاری شان نشتافت، اگر به درون کعبه هم پناه ببرد، کعبه با همه قداستی که دارد دیگر حرمِ امن خدا نیست و با منجنیق حَجّاج بن یوسف ویران می شود و…

حرمتِ کعبه به احترام امامتِ امام است. جان کعبه ولایت است. روح کعبه امامت است. اگر کسی امام را نشناخت مصداق «من مات ولم یعرف امام زمانه مات میتهً جاهلیه» خواهد بود و او اگر حتّی به درون کعبه پناه ببرد از امان الهی برخوردار نیست.

این بحث ادامه دارد

پسندیدم(۲)نمی پسندم(۰)